Praca konkursowa Zuzanny Bieńko 2023
Autorką pracy konkursowej jest Zuzanna Bieńko
Praca została wyróżniona w konkursie astrofotograficznym Klubu Astronomicznego Almukantarat w 2023 r.
Fotografia
Opis techniczny
Zdjęcie przedstawia Księżyc w pełni z piątku dnia 5.05.2023r., godzina wykonywania fotografii to 20:46, a lokalizacją jest Zarzecze koło Niska, znajdujące się w województwie podkarpackim. Temperatura wówczas wynosiła ok. 8℃. Wystąpiło częściowe zachmurzenie, wynoszące ok. 50%, ale naturalny satelita Ziemi nie był oblegany przez chmury, co pozwoliło na bezproblemowe obserwacje. Wilgotność wahała się od 85% do 89%. Prędkość wiatru osiągała ok. 14 km/h, zaś siła wiatru ok. 51°. Moja technika do uchwycenia satelity Ziemi była z początku dla mnie bardzo problematyczna, ale dzięki rutynowemu podejmowaniu tego działania, udało mi się osiągnąć perfekcję przy tej technice. Punktem obserwacyjnym jest balkon w moim domu, na którym zabieram ze sobą Lornetkę OXYLANE ORAO X6, której przybliżenie wynosi: x6, soczewki: 100% włókno szklane, obudowa: 100% poliwęglan – ABS PC, powłoka silikonowa oraz smartfona iPhone 11, który posiada tryb nocny, co jest plusem do wykonywania astronomicznych fotografii. Nakierowuję lornetkę na Księżyc i przykładam aparat telefonu do soczewki obiektywu. Zmieniam MM zdjęcia (przybliżam) oraz ekspozycję na minusową i wykonuję zdjęcie. Następnie wchodzę w ,,Edycję” na telefonie i zmieniam ekspozycję na 100 i blask na 15. Do uwiecznienia Srebrnego Globu posłużył mi smartfon iPhone 11 + Lornetka OXYLANE ORAO X6. Parametry użyte do zdjęcia: 7MP, 1980 x 3520, 134 KB, 80mm, aparat szerokokątny – 26 mm.
Opis autorski
W mojej przesłanej pracy widnieje jedyny naturalny satelita Ziemi – Księżyc, który krąży w odległości około 238 855 mil (384 400 kilometrów) od Ziemi. Podczas pełni 5 maja 2023 roku oświetlenie wynosiło 100%, odległość 382 641,57 km, wiek 14,77 dni, a jego symbolem wówczas był Skorpion. Obieg wokół naszej planety wynosi około 27,3 doby. Średnica jego wynosi 0,273 ziemskiej; 3476 km; a gęstość 3,342 g/cm3. Na Księżycu nie ma wody, atmosfery i w związku z tym zmian pogody. Na jego powierzchni znajdują się góry, kratery, morza zakrzepłej lawy i grube warstwy pyłów. Księżyc najprawdopodobniej powstał wskutek zderzenia się pierwotnej Ziemi z obiektem rozmiarów Marsa. Nastąpiło to ok. 4,5 miliarda lat temu, a uderzenie była na tyle silne, że część materii oderwała się od Ziemi i utworzyła dzisiejszy Księżyc. Ma on zróżnicowaną budowę wewnętrzną, w której bogate w żelazo jądro otoczone jest płaszczem w mocno zróżnicowanym składzie skalnym. Na płaszczu spoczywa skorupa skalna o grubości dochodzącej do 50 kilometrów. Oprócz wymienionych warstw występują również warstwy przejściowe. Księżyc posiada szczątkowe pole magnetyczne tak jak pozostałe księżyce z wyjątkiem Ganimedesa, który generuje swoje własne dwubiegunowe pole. Szczątkowa jest również atmosfera, która jest tak rzadka, że niemal przypomina próżnię.