Praca konkursowa Andrzeja Bali 2024
Autorem pracy konkursowej jest Andrzej Bala
Praca została wyróżniona nagrodą w konkursie astrofotograficznym Klubu Astronomicznego Almukantarat w 2024 r.
Fotografia
Już w starożytności zwykłych ludzi, jak i wielkich władców fascynowało niebo, a dokładnie co w nim się znajduje i z czego się składa. Opierali oni swoje twierdzenia na podstawie różnych wierzeń, które pozwalały wytłumaczyć występowanie różnych zjawisk i obiektów w otaczającej ich rzeczywistości, bez problematyki czym naprawdę są. Jednakże ludzkość zawsze pragnęła poznawać nieznane, co prowadziło do kolejnych odkryć w nauce i poszerzaniu wiedzy, a następnie tworzeniu nowych technologii opartych na pewnych twierdzeniach.
Na przestrzeni setek lat od wynalezienia żarówki w 1820 roku, przez Warrena De la Rue do teraźniejszości, poczyniliśmy tak wielki przeskok technologiczny i ogrom wiedzy, którą zdołaliśmy poznać, sprawiły, że zastanawiamy się na tak abstrakcyjnymi pojęciami jak czas czy osobliwość czarnej dziurze. Pierwszą osobą, która zapoczątkowała te tematy, był Albert Einstein; Amerykańsko-Szwajcarski fizyk teoretyk, twórca słynnej ogólnej teorii względności. To ona doprowadziła do powstania i dalszego rozkwitu astrofizyki w XX wieku, czego skutkiem było odkrycie czarnych dziur. Są one następstwem końcowej ewolucji bardzo masywnych gwiazd we Wszechświecie. Składają się one z dysku akrecyjnego, horyzontu zdarzeń i osobliwości, która pochłania cała materie, cząstki nie pozwalając im się wydostać oraz „załamuje” czas. Bardzo wielu wybitnych fizyków prowadziło badania w próbie poznania tych obiektów, w tym Stephen Hawking, który był brytyjskim fizykiem teoretykiem. Zawarł on swoje przemyślenia odnośnie tego temat w swojej książce „Historia Czasu”. Jednakże jest wiele pytań pozostawionych bez odpowiedzi; Co się dzieje z materią w osobliwości?; Jak się z niej wydostać?; Co się stanie jeśli człowiek do niej wleci, skoro czas nie ma tam znaczenie?. Sądzę, że na odpowiedzi do tych pytań będziemy musieli poczekać do wymyślenia w przyszłości, nowego twierdzenia, które będzie respektowało dziwne i chaotyczne (jak dla nas) zasady obowiązujące w osobliwości. Na pewno można już powiedzieć, że bez dalszego zbierania danych i obserwacji ich, różnymi sposobami, nie będzie możliwe odpowiedzenie na postawione pytania i dalszego rozwoju nauki w tym kierunku.
Dostęp wiedzy, jak i możliwości z nią związanych dla zwykłego człowieka jest ogromna ilość. Jest to wielki dar, który trzeba doceniać, a nie lekceważyć. Daje nam to możliwość samo rozwoju w bardzo wielu kierunkach i poszerzania swoich kręgów zainteresowań, które są bardzo istne w dzisiejszych realiach świata.